<...> Бірі бақыт сүйіспеншілікте деп тұжырымдайды. Алайда, бақыттың тез өткіншілігі де белгілі.
Бақыт жастықта ма? Бірақ, Цицерон кəрілік - бақыттырақ деп есептейді. Көпшілігі бақыт қажеттіліктерді қанағаттандыруда деп санайды. Алайда, тойымшылықтан бас тартып, өзін-өзі шектейтіндер қателесе ме? Мүмкін достықта болар? Бірақ «достан кашық бол, жауың одан қауіпті емес». Білім ше? Бірақ «білім алған адам қашыны да арқалай-ды». Даңқ? Алайда, «даңқты іздеме, өйткені онда сені кезкелген жағымпаз тауып алады». Бақыттың парадокс-тары көпқырлы.
Алайда бұл бақыт ұстатпайды жəне теориялық талдауға көнбейді дегенді білдірмейді.
<...>Батыс этигі Р.Барроудың айтуынша, адамның өліммен қатынасын жəне байланысын бағалауда өз позициясы болуы керек. Егер ол нақты болса, объективті мүмкіндіктерге сай болса, онда адам бақыттың үш мəнді шартына жетеді: қауіпсіздік, өзін-өзі бекіту жəне ахуалды дұрыс түсіну. Мораль-дық құндылықтар бақыттың тікелей себебі бола алмайды. Өйткені моральды адам бақытсыз болуы мүмкін, ал бақытты адам аморальды болуы мүмкін. Бірақ құндылықтық дағдарыс рухани-эмоционалды дағдарыспен міндетті түрде бірігеді.
<...> Төртіншіден, бақыт қуанышсыз болмайды. Адам өз қуаны-шында ақылын да, сезімін де, құңдылықтық спектрін де көрсетеді. Бесінші элемент ретінде өмірді адами мəнділік пен міндеттілік түрғысынан бағалауды айтуға болады. Этика өзінің ең басты ізгіліктері ретінде бақыт пен қуаныш құндылығын өте жақсы негіздей алады, алайда ол адамнан анау-мынау емес, ең қиын міңдетті шешуді талап етуді де біледі: бұл оның жемісті де толық дамуы (Э.Фромм. Человек для себя, 184-бет).
